Drodzy czytelnicy,
Wolałabym nazywać Was przyjaciółmi, ponieważ zdradzę Wam kilka moich sekretów i niepokojeń. W tym roku skończyłam 18 lat, nie wiem, czy jesteście młodsi, czy starsi, a może przeżywacie ten sam okres, co ja.
Jestem nastolatką i jak każdy nastolatek czuję się dorosła i odpowiedzialna od kilku lat, lecz teraz coś się zmieniło, ponieważ wszyscy uważają mnie za dorastającą kobietę. Zdałam egzamin na prawo jazdy, miałam pierwszą małą stłuczkę, sama jestem przyjmowana w urzędach, u notariusza, również u lekarza. Niby ten sam świat, ale wszystko powoli się zmienia. Zbliża się matura, którą nie przejmuję się tak bardzo, jak wyborem moich studiów.
Tyle pytań jest w mojej głowie o moją przyszłość, a tak mało odpowiedzi… Czy zdarza Wam się to samo? Nie przerażają mnie odpowiedzi, tylko ich brak. W moim przypadku okazało się, że mieć wiele zainteresowań znaczy nie móc się zdecydować, co mogłoby mi pomóc w przyszłości, aby moja praca mnie uszczęśliwiła. Czy tylko ja chciałabym uczyć się wszystkiego naraz?
Dodam, że od zawsze moim marzeniem było studiowanie w Polsce, gdzie czuję się jak w domu. Jeszcze nie wyjechałam, a zaczęłam tęsknić za moim Rzymem, który podarował mi tyle pięknych wspomnień, przyjaciół I miłość. Więc rodzi się we mnie pytanie: czy naprawdę chcę opuścić to miejsce?
Moja przyszłość jest tuż za drzwiami i puka, a ja potrzebuję kilku wskazówek, aby przyjąć ją jak najlepiej.
Weronika Goszczyńska
|
|
Il futuro sta bussando alla mia porta
Cari lettori,
Preferirei chiamarvi amici, poiché vi svelerò un po’ di miei segreti e preoccupazioni. Quest’anno ho compiuto 18 anni. Non so se siete più piccoli o grandi, oppure state passando lo stesso mio periodo.
Sono un adolescente e, come ogni giovane, mi sento adulta e responsabile da qualche anno. Però ora è cambiato qualcosa, perché mi considerano come una donna adulta. Ho preso la patente, ho avuto il mio primo piccolo incidente, posso andare da sola agli uffici, presso il notaio, anche dal dottore. Apparentemente lo stesso mondo, ma che lentamente si trasforma. Si avvicina la maturità, la quale non mi preoccupa così tanto quanto la scelta dove continuare i miei studi.
Così tante domande nella mia testa ma poche risposte… Vi è mai capitato? Non mi terrorizzano le risposte, ma la loro assenza. Nel mio caso viene fuori che avere molti hobby significa non poter decidersi, cosa potrebbe aiutarmi in futuro, per rendermi felice con il mio lavoro. Solo io vorrei imparare tutto in un attimo?
Inoltre aggiungo che da sempre il mio sogno è stato studiare in Polonia, dove mi sento a casa. Non sono ancora partita, eppure ha cominciato a mancarmi Roma, la città che mi ha regalato così tanti ricordi, amici e l’amore. Dunque mi sorge una domanda: voglio veramente lasciare questo posto?
Il mio futuro è già alle porte e sta bussando, ma io ancora ho bisogno di alcuni indizi per accoglierla in modo migliore.
Testo originale di Weronika Goszczyńska
Traduzione a cura di Gaia Isola
Lubisz portal polonijny POLONIA TO MY? Dziękujemy!
Polub też nasz fanpage na Facebooku i udostępnij posty.
Powiedz o nas znajomym; jesteśmy też na Instagramie!
